شیره زنانگیم به تمامی مکیده می شود
در سماجت پیچک خشک این یائسگی پیش رس
در خلا مرگبار این بستر سرد
کدام باد گزنده استخوان سوز شعله جانم را افسرد؟
کجاست آن نجوای گرم تو
که چشمه های خشکیده تنم را از عطر گرم باروری آکنده می کرد؟